Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΕΠΑΜ

Ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης εξομοιώνει τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, μέσω δημόσιας απάντησής του προς τον Κύπριο ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου. Αφορμή στάθηκαν η επίσκεψη στην Μόσχα την 9η Μαΐου και οι δημόσιες δηλώσεις του ευρωβουλευτή κατά της πολεμοχαρούς πολιτικής της ΕΕ ενάντια στη Ρωσία, όσο και κατά της πλήρους διάρρηξης - με ευθύνη του ελλαδικού πολιτικού συστήματος σε Ελλάδα και Κύπρο - των παραδοσιακά φιλικών και διπλωματικών σχέσεων με την Ρωσία.

Θα υπενθυμίσουμε στον κ. Γεωργιάδη ότι στην Κύπρο το 1974 δεν κινδύνευε η εκεί τουρκοκυπριακή μειονότητα από το κυπριακό κράτος, δεν σφαγιάζονταν οι Τουρκοκύπριοι, δεν υπήρξε ποτέ πολιτική απαγόρευσης της γλώσσας τους ή άσκησης της θρησκείας τους, δεν υπήρχαν βανδαλισμοί τζαμιών ούτε βομβαρδισμοί του μειονοτικού πληθυσμού, δεν υπήρχαν πρόσφυγες τουρκοκύπριοι, έτσι ώστε να υπάρξει νόμιμος και ικανός κατά το διεθνές δίκαιο λόγος επέμβασης από την Τουρκία για τη διάσωση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού.

Αντίθετα, στην Ουκρανία, μαίνονταν επί μια οκταετία (2014 – 2022) οι αιματηρές επιθέσεις κατά Ρωσόφωνων πολιτών από το ουκρανικό κράτος, επιβλήθηκε απαγόρευση  να μιλούν τη γλώσσα τους, ασκούνταν διωγμοί της ορθόδοξης ρωσικής εκκλησίας, των ιερέων της και των πιστών της και βανδαλισμοί των ναών τους. Και κυρίως, ανελέητοι και συνεχείς βομβαρδισμοί σε κατοικημένες περιοχές με χιλιάδες νεκρούς αμάχους και μικρά παιδιά σε όλη την έκταση των πληθυσμών του Ντονμπάς στην ΝΑ Ουκρανία. Εξαναγκάζοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείπουν πανικόβλητοι τα σπίτια τους και να μετατρέπονται σε πρόσφυγες για να βρουν καταφύγιο στη Ρωσία. Η γενοκτονία αυτή του άμαχου Ρωσόφωνου πληθυσμού από τον ουκρανικό στρατό με επικεφαλής τις ορδές των ναζιστικών ταγμάτων, έλαβε τέλος από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 με την επέμβαση του ρωσικού στρατού.

Όποιοι λοιπόν εξομοιώνουν τις δύο ανόμοιες περιπτώσεις, δεν κάνουν άλλο από το να δικαιολογούν την τουρκική εισβολή ταυτιζόμενοι με το ψευδές τουρκικό επιχείρημα περί «προστασίας της τουρκοκυπριακής μειονότητας». Όσοι επικαλούνται την ανιστόρητη αυτή σύγκριση, ενισχύουν τα τουρκικά επιχειρήματα, δίνοντας τη δυνατότητα στους Τούρκους να την αξιοποιήσουν σε δεδομένη στιγμή στα διεθνή φόρα επικαλούμενοι τα λόγια μελών της ελληνικής κυβέρνησης! Είτε το κάνουν συνειδητά είτε από βλακεία, η εξομοίωση αυτή που επιχειρούν Έλληνες Υπουργοί - μαϊντανοί της πολιτικής σκηνής και οι περιφερόμενοι δημοσιολόγοι, είναι όχι μόνο ψευδής αλλά και αντεθνική.

Τελικά ποιόν εξυπηρετεί ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης;