Η επίθεση του Νίκου Νικολόπουλου στον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Ξαβιέ Μπετέλ, επειδή είναι ομοφυλόφιλος, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. ʼλλωστε, ο κ. Νικολόπουλος χρησιμοποίησε πολύ βαριές εκφράσεις και ύβρεις.

Ο Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος δεν κλείνει, πάντως, το θέμα και το Σάββατο απέστειλε επιστολή στα ΜΜΕ, μέσω της οποίας αναλύει τις θέσεις του σχετικά με την ομοφυλοφιλία, την οποία χαρακτηρίζει «διαστροφική συμπεριφορά, όπως η παιδοφιλία και η κτηνοβασία».

Αναλυτικά η επιστολή του Νίκου Νικολόπουλου:

«Αγαπητοί φίλοι,

Εάν βοηθήσει τον δημόσιο διάλογο που «άνοιξε» με σκοπό την αποτροπή της νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας της παιδοφιλίας, της κτηνοβασίας και κάθε άλλης διαστροφικής συμπεριφοράς ώστε να μην εξαπλωθεί ως παιδικό πρότυπο, τότε ναι για τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό απολογούμαι.

Δεν απολογούμαι όμως για τις στέρεες και ξεκάθαρες απόψεις μου, λόγω των οποίων ανέκυψε και το ηλεκτρονικό μου μήνυμα.

Πρόκειται για απόψεις που μάλλον αντίκεινται στις δικές σας, σχετικά με την ομοφυλοφιλία και το κατά πόσον μπορεί να είναι αποδεκτή, όχι ως σεξουαλική προτίμηση ή ιδιαιτερότητα (που μπορεί να είναι σεβαστή ως ατομική και ιδιωτική υπόθεση του καθενός), αλλά ως επίσημη και νομοθετικά κατοχυρωμένη στάση, που επικυρώνεται ακόμα και μέσω του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου.

Το συγκεκριμένο ζήτημα, γνωρίζετε ασφαλώς και εσείς, ότι εγείρεται έντονα τα τελευταία χρόνια και έχει απασχολήσει πολλαπλά την ευρωπαϊκή πολιτική και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

Και είναι ένα ζήτημα που έχει πλέον εκταθεί και σε άλλου είδους «σεξουαλικές προτιμήσεις», όπως είναι η κτηνοβασία και η παιδοφιλία.

Για παράδειγμα, μάλλον είναι γνωστή και σε σας η είδηση που αναφέρει ότι στην Γερμανία πληθαίνουν οι οίκοι ανοχής για κτηνοβάτες, καθώς ο νόμος επιτρέπει την κτηνοβασία «αρκεί να μην τραυματιστεί το ζώο». Και εκεί, οι υπέρμαχοι της συγκεκριμένης «τάσης» υποστηρίζουν πως η κτηνοβασία είναι «τρόπος ζωής» και ότι «οι απλές έννοιες της ηθικής δεν έχουν καμία σχέση με το Δίκαιο».

Και στην Ολλανδία όμως, πριν ένα χρόνο, κρίθηκε νόμιμη από δικαστήριο, μία οργάνωση παιδεραστών (Martijn). Τα μέλη της κηρύττουν την κοινωνική αποδοχή των «συναινετικών» σχέσεων μεταξύ ανήλικων και ενηλίκων. Όμως, αρκετά μέλη της ίδιας οργάνωσης έχουν κατηγορηθεί ή και εκτίουν ποινές φυλάκισης για διακίνηση παιδικής πορνογραφίας και για κακοποίηση ανηλίκων.

Απέναντι σε όλα αυτά τα ζητήματα ανακύπτουν πολλά ερωτήματα:

Οι «απλές έννοιες της ηθικής» (όπως λένε οι Γερμανοί κτηνοβάτες) έχουν σχέση με το Δίκαιο ή όχι; Υπάρχουν όρια στις ανοχές και τις αντοχές της ευρωπαϊκής κοινωνίας απέναντι σε πάσης φύσεως ιδιαιτερότητες ή όχι; Είναι ο γάμος ένα θρησκευτικό μυστήριο και η επίσημη δέσμευση ετερόφυλων με σκοπό την δημιουργία οικογένειας και την αναπαραγωγή του ανθρωπίνου είδους όπως διακηρύσσει η Χριστιανική Εκκλησία ή αποτελεί μία απλή νομοθετική κατοχύρωση δύο ανθρώπων, έστω και του ιδίου φύλου;

Μπορεί η προσωπική ζωή ενός ατόμου, ιδιαίτερα δημοσίου, να αποτελεί «δημόσιο θέαμα», και έως ποίου σημείου (αυτό ισχύει ακόμα και για τους ετερόφυλους);

Και ακόμα:

Μήπως στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων φτάνουμε πλέον σε απαράδεκτες υπερβολές επί των προσωπικών σεξουαλικών προτιμήσεων που ενδεχομένως χρησιμοποιούνται ακόμα και ως «οχήματα» από όσους θα ήθελαν την πλήρη ισοπέδωση των αξιών πάνω στις οποίες χτίστηκε η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Μήπως τελικά, ακόμα και οι ομοφυλόφιλοι είναι άθελά τους θύματα της στρατηγικής εκείνων που έχουν πολλαπλά συμφέροντα να υπαγορεύσουν ότι «όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται», ώστε στο κοντινό μέλλον με την ίδια ευκολία που μπορεί να επιτρέπεται να σκοτώσεις κάποιον, να απαγορεύεται ακόμα και το δικαίωμα στην εργασία, την παιδεία και την δημόσια υγεία;

Τα ερωτήματα δεν σταματούν εδώ.

Εδώ όμως σταματώ εγώ, επαναλαμβάνοντας πως οι προσωπικές μου απόψεις και θέσεις είναι απολύτως συνυφασμένες με την ιδεολογική μου τοποθέτηση, λόγω της οποίας τιμώμαι από τους συμπατριώτες μου για πάνω από 25 χρόνια να τους εκπροσωπώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Και αυτές συνοψίζονται στο τρίπτυχο ΠΑΤΡΙΔΑ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.»

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Νίκος Νικολόπουλος

Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος

Υ.Γ.: Σίγμουντ Φρόϋντ: «Υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπινων υπάρξεων, που η ζωή τους παρεκκλίνει από την συνηθισμένη σεξουαλική ζωή κατά τον πιο κτυπητό τρόπο. Μία ομάδα απ’ αυτούς τους «διεστραμένους» έχει εξοστρακίσει τη διαφορά των φύλων από την ζωή τους, ξεπερνώντας τις ανατομικές δυσκολίες και κατανικώντας τη σχετική αποστροφή. Τα πρόσωπα αυτά παραιτούνται από κάθε συμμετοχή στην αναπαραγωγή. Οι άνθρωποι αυτοί λέγονται ομοφυλόφιλοι… Τώρα ποια πρέπει να’ ναι η στάση μας απέναντι σ’ αυτές τις ασυνήθεις μορφές της σεξουαλικής ικανοποίησης;

«Η αγανάκτηση και η έκφραση της προσωπικής μας αποστροφής» (Εισαγωγή στη Ψυχανάλυση, Εκδόσεις» «Γκοβόστη», σελ. 260-262).

Βαϊδάκη Νικ., αν. καθηγητή Ψυχιατρικής Κλινικής Παν. Αθηνών, «Η Σεξουαλική Συμπεριφορά του Ανθρώπου», Αθήνα 2005.

Αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι από το 1973, έως το 1994, η ΑΨΕ έχει αλλάξει αποφάσεις-πορίσματα 5-6 φορές, ως προς το αν είναι η ομοφυλοφιλία ψυχική διαταραχή, παθολογική ή φυσιολογική κατάσταση ή διαγνωστική κατηγορία κτλ. (σς 176-177).

Εάν δεν εξαντλήθηκε η υπομονή σας μελετήστε και τα παρακάτω:

ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Είτε πρόκειται για το “Same Love” του Macklemore (“τραγούδι που θεωρείται ύμνος των gay”) ή το “Born This Way” της Lady Γκα-γκά, η κουλτούρα του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου έχει «πειστεί» ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το εγγενές από τη γέννηση ενός ανθρώπου.

Αλλά, όπως αποδεικνύεται, εκείνοι που βρίσκονται μέσα στοLGBT (ομοφυλοφιλικό) κίνημα δεν είναι οι ίδιοι τόσο πεπεισμένοι.

Σε ένα άρθρο του στην ‘Daily Caller’, ο εβραϊκής καταγωγής ομοφυλόφιλος συγγραφέας David Benkof παρουσιάζει έναν ικανό αριθμό ιστορικών – πολλοί εκ των οποίων ανήκουν επίσης στην LGBT κοινότητα - οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός της ομοφυλοφιλίας δεν υπήρχε μέχρι περίπου πριν από 150 χρόνια.

Ενώ οι σχέσεις ατόμων του ίδιου φύλου και η ομοφυλοφιλικήσυμπεριφορά έχει συμβεί κατά καιρούς σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, LGBT επιστημονικές μελέτες δείχνουν μηδέν στοιχεία οποιουδήποτε πολιτισμού με άτομα που δηλώνουν «ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό» σε οποιοδήποτε σημείο της ιστορίας.

Η βάση των ισχυρισμών αυτών είναι ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, ως μέρος της ταυτότητας ενός ατόμου, είναι εντελώς μια σύγχρονη εφεύρεση. Ακόμη και στον αρχαίοελληνικό πολιτισμό, όπου είναι γνωστό ότι υπήρχε η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, η συλλογιστική λέει ότι δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι ακόμη και μια μειοψηφία ατόμων αναγνωρίσθηκαν ως «ομοφυλόφιλοι» ή “gay” με οποιονδήποτε τρόπο. Αντίθετα, η ομοφυλοφιλία θεωρείτο συμπλήρωμα σε κανονικές ετεροφυλόφιλες σχέσεις σε κάποια άτομα.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό, επειδή όλες οι πρόσφατες αλλαγές στο νόμο για την ‘προστασία’ των ομοφυλόφιλων, χτίζονται επάνω στην προϋπόθεση ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το φυσικό και ότι ο ομοφυλόφιλος «έτσι γεννιέται»!

Εάν δεν είναι, τότε δεν υπάρχει καμία ανάγκη για όλη αυτήν την προστασία, ή όλοι εκείνοι οι νόμοι υπέρ των ομοφυλόφιλων. Πράγματι, τέτοιοι νόμοι πρέπει να ακυρωθούν.

Απλά.

Με άλλα λόγια, ο “σεξουαλικός προσανατολισμός” δεν είναι ένα βασικό αναγνωριστικό όπως η φυλή ή το φύλο, όπως θέλουν να μας περάσουν. Είναι πλήρως ένα κοινωνικό κατασκεύασμα. Και όμως σήμερα όποιος δεν δέχεται ότι δεν γεννιέται κάποιος “gay” κατηγορείται ότι έχει «μίσος» και στιγματίζεται ως «ομοφοβικός».

Οι φορείς της προπαγάνδας αυτής, τα τελευταία χρόνια, εντείνουν τις προσπάθειες τους, συνεργεία των πανίσχυρων media, αλλά και της Πολιτείας , ξεκινώντας από το ανώτερο επίπεδο, την Ευρωβουλή (βλ. ψήφισμα Λούνατσεκ) στο να προωθήσουν (ή και να επιβάλλουν) την ομοφυλοφιλική ατζέντα, και να κατασκευάσουν μία φιλο-ομοφυλοφιλική συνείδηση στις μάζες, στιγματίζοντας ταυτόχρονα κάθε αντίθετη φωνή ως «μισαλλόδοξη», «ρατσιστική» ή και «φασιστική», την στιγμή που οι μέθοδοι προπαγάνδας, οι προσπάθειες φίμωσης της άλλης άποψης, αλλά ακόμα και οι τραμπουκισμοί και οι μορφές βίας, κυρίως κατά χριστιανών, όχι μόνο δεν συνηγορούν υπέρ ανθρώπων που εμφανίζονται ως θιασώτες της «διαφορετικότητας», της «αγάπης» και του «σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αλλά δεν μοιάζουν να διαφέρουν από την κουλτούρα φασιστικών μηχανισμών.

Σαφώς δε, διαχωρίζω τον οποιονδήποτε ομοφυλόφιλο από τους αφιονισμένους gay ακτιβιστές και την απίστευτη πλύση εγκεφάλου που βρίσκεται σε εξέλιξη.  Ήδη, οι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές ελέγχουν Πανεπιστήμια.

Εκφοβίζουν και απειλούν τους ακαδημαϊκούς, έτσι ώστε να μην ερευνούν τίποτα το οποίο έστω και κατά διάνοια αντιτίθεται στην ομοφυλοφιλική προπαγάνδα.

Και εάν το κάνουν, καθαιρούνται!

Παρόμοιες πολιτικές σχεδιάζονται αυτήν την περίοδο στη Βρετανία, όπου οι κανονισμοί που διέπουν την σεξουαλικό προσανατολισμό χρησιμοποιούνται για τη φίμωση των εργαζομένων και των ακαδημαϊκών που δεν μπορούν να αποδεχτούν την ομοφυλοφιλία, ακόμα κι αν οι αντιρρήσεις τους ισχύουν και αληθεύουν. Εάν δεν συμμορφωθούν, χάνουν τις εργασίες τους!

Το ξέρω επειδή έχει συμβεί σε εμένα μια φορά!

Έχουμε μπροστά μας μια λατρεία, μια σέκτα.

Αυτή της «Διαφορετικότητας» και της «Ισότητας».

Ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα τσιτάτα των «προοδευτικών» ινστρουχτόρων της Νέας Τάξης είναι η «ισότητα».

Σε μεγάλο βαθμό έχουν κερδίσει τον πόλεμο των λέξεων σε τέτοιο σημείο όπου οτιδήποτε δεν ισοδυναμεί με την (κατ’ αυτούς) «ισότητα» δεν είναι καλό, και εκείνοι που αντιτίθενται σε ό, τι οι «προοδευτικοί» έχουν βαφτίσει «ισότητα» είναι οπωσδήποτε «μισαλλόδοξοι» και «κήρυκες μίσους που δεν έχουν κανένα επιχείρημα να προφέρουν πριν καν αρχίσει μια συζήτηση.

Ή άλλωστε, (άλλο τσιτάτο κι αυτό) με «κήρυκες του μίσους» δεν χρειάζεται καν συζήτηση.

Η έννοια της «ισότητας» βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την έννοια της «διαφορετικότητας», μιας άλλης αγαπημένης λέξης των «προοδευτικών».

Μας επιβάλλουν να ζούμε σε μια κοινωνία η επιδιώκει διαφορετικότητα για χάρη της διαφορετικότητας…

Σε μια κοινωνία όπου εξασκείται στην ισοπέδωση, όπου οι πάντες πρέπει να βαδίζουν σε έναν γενικά αποδεκτό δρόμο, από τον οποίον δεν επιτρέπεται η οποιαδήποτε απόκλιση.

Η λατρεία της «Διαφορετικότητας» και της «Ισότητας» είναι η επίσημη θρησκεία της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

Κάθε δημόσιο πρόσωπο και κάθε προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης πρέπει να ακολουθεί αυτή την ψεύτικη θρησκεία.

Και δυστυχώς, ακόμα και ένα σημαντικό κομμάτι του Χριστιανισμού έχει πέσει κάτω από τη δύναμη αυτής της μεγάλης εξαπάτησης. Ιερείς, θεολόγοι και πάστορες συναγωνίζονται ποιος θα καταδικάσει περισσότερο τον «ρατσισμό» και θα στιγματίσει ως τους χειρότερους «αμαρτωλούς», όσους δεν προσκυνούν μπροστά στο είδωλο της «διαφορετικότητας».

Η λατρεία (σέκτα) της «Διαφορετικότητας» και της «Ισότητας» βρίσκεται σε πόλεμο με την πραγματικότητα.

Οι οπαδοί αυτής της λατρείας επιζητούν τη δημιουργία μιας κομμουνιστικής ουτοπίας, όπου όλες οι διαφορές στην τάξη, το φύλο, τη φυλή και την ικανότητα καταργούνται. Όποιοι Χριστιανοί δεν συμμετέχουν στη λατρεία αυτών των ψεύτικων θεών, περιθωριοποιούνται και στιγματίζονται, ενώ όσοι συμμετέχουν σε αυτήν περιφρονούν και χλευάζουν την τάξη που έχει εδραιωθεί από τον Θεό και την ύπαρξη διαφορών που υπάρχουν, όχι μόνο ανάμεσα στα φύλα και τις φυλές, αλλά και ανάμεσα στα άτομα μιας φυλής, ακόμη και διαφορών που αφορούν τις ψυχικές και σωματικές ικανότητές μας.

Οι «αντιρατσιστές» Χριστιανοί αρέσκονται να μπερδεύουν την αγάπη με την – κατ’ αυτούς - «ισότητα» ή καλύτερα τον εξισωτισμό (ανυπαρξία διαφορών μεταξύ των φυλών).

Η λογική τους λέει:

Ο Θεός απαιτεί από εμάς να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, ως εκ τούτου, άρα όλες οι φυλές είναι ίσες (όμοιες).

Ας υποθέσουμε ότι ένας Λευκός πατέρας έχει δύο γιους.

Ο ένας γιος έχει ευλογηθεί με ένα ανώτερο επίπεδο νοημοσύνης και ο άλλος γιος με ένα μέσο όρο νοημοσύνης. Ο Θεός απαιτεί ο πατέρας αυτός να αγαπά και να φροντίζει και τους δύο γιους το ίδιο, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τους δύο γιους να είναι διαφορετικοί στη νοημοσύνη.

Ως Χριστιανοί, έχουμε την ικανότητα (κατά χάριν) και το καθήκον να αγαπάμε χωρίς αυτό να έχει σχέση με τα χαρίσματα ή τα ελαττώματα ορισμένων ατόμων. ʼλλωστε, αν όλοι οι άνθρωποι ήταν «ίσοι» με κάθε τρόπο, θα ήταν εύκολο να τους αγαπούμε όλους εξίσου. Αλλά ακριβώς επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφορές, είναι τόσο δύσκολο να τους αγαπάμε όλους και όταν ο Θεός μας παραγγέλλει να αγαπάμε τους εχθρούς μας, μας καλεί στο πιο δύσκολο έργο.

Εάν ο Θεός δεν δημιούργησε όλους τους Λευκούς να είναι ίδιοι, και δύο αδέλφια που γεννήθηκαν από τους ίδιους γονείς δεν είναι ακόμη ίδια, πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε ότι δεν δημιούργησε όλες τις φυλές ίδιες;

Το αγαπημένο απόσπασμα της Βίβλου που χρησιμοποιούν οι χριστιανοί «αντιρατσιστές» είναι το Προς Γαλάτας 3:28 «Δεν υπάρχει πλέον ούτε Ιουδαίος, ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε δούλος, ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό. Διότι όλοι είστε είναι ένας άνθρωπος στον Ιησού Χριστό».

Ένα άλλο χωρίο είναι το Προς Κολοσσαείς 3:11 «Δεν υπάρχει Έλληνας και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και μέσα σε όλα είναι ο Χριστός».

Τα χωρία αυτά μιλούν για πνευματική ενότητα (εν Χριστώ) όσων γίνουν μέλη του Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας.

Δεν προτείνει καμία νεοεποχίτικης ερμηνείας «ενότητα» όλων των ανθρώπων, ούτε απορρίπτει τις φυλετικές, φυσικές, πνευματικές, ψυχικές, διαφορές των ανθρώπων.

Οι «αντιρατσιστές» ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τα παραπάνω είναι αντιχριστιανικό να πιστεύουμε ότι υπάρχουν φυλετικές διαφορές. Το ότι οι Λευκοί και οι Μαύροι είναι ένα εν Χριστώ, τότε σίγουρα όλοι οι Λευκοί Χριστιανοί είναι επίσης ένα εν Χριστώ. Αλλά μόνο και μόνο επειδή όλοι οι Λευκοί Χριστιανοί είναι ένα εν Χριστώ, δεν σημαίνει ότι όλοι Λευκοί άνθρωποι είναι ίσοι με κάθε τρόπο (πανομοιότυποι). Ομοίως, μόνο και μόνο επειδή Λευκοί και Μαύροι Χριστιανοί είναι εν Χριστώ, δεν σημαίνει ότι οι δύο φυλές είναι ίσες με κάθε τρόπο (πανομοιότυπες).

Χωρίς να μπορούμε να γνωρίζουμε τα βάθη του Θεού και να δώσουμε επαρκείς εξηγήσεις, μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός δεν δημιούργησε τους πάντες «ίσους», τουτέστιν πανομοιότυπους».

Πηγή: http://ysterografa.gr/