IONION FM - Ραδιόφωνο Δυτικής Ελλάδας
 
 




ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ
ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΕΝΗ
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ
ΕΕ 2018/334





«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο»
17.11.21


της Μαριάννας Φέξη

Ήταν 21 Φεβρουαρίου του έτους 1973, όταν οι φοιτητές της Νομικής ταμπουρώνονται στο ιστορικό κτήριο της Νομικής Αθηνών, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ τη ελευθερίας και κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών.

Εννέα μήνες αργότερα, στις 14 Νοεμβρίου οι φοιτητές συγκεντρώνονται στο προαύλιο χώρο του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, επί της οδού Πατησίων. Δηλώνουν αποχή από τα μαθήματα ζητώντας να γίνουν φοιτητικές εκλογές το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, και όχι τον επόμενο χρόνο, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του κτηρίου.

Εκτός από την Συντονιστική Επιτροπή, που συστήνεται για την καθοδήγηση του αγώνα, σε λειτουργία τέθηκε και ο ραδιοφωνικός σταθμός, από όπου οι φωνές του Μίλτου Χαραλαμπίδη, της Μαρίας Δαμανάκη και του Δημήτρη Παπαχρήστου, εμψυχώνουν τους διαδηλωτές και προσκαλούν το λαό να συμμετέχει στον αγώνα για την λευτεριά.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου αποτέλεσε παγκόσμια πρωτοτυπία. Ιθύνων νους για την κατασκευή του, ο μετέπειτα τεχνικός της ΕΡΤ, Γιώργος Κυρλάκης, ο οποίος σε λίγες μόνο ώρες, έφτιαξε το πομπό μέσα στα εργαστήρια της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων. Η λειτουργία του ξεκίνησε στις 15 Νοεμβρίου, ενώ τον μεταδίδουν το BBC η Deutsche Welle, καθώς και ραδιοφωνικοί σταθμοί στο Παρίσι.

Όπως θα πει χρόνια αργότερα ο Δημήτρης Παπαχρήστου, το ραδιόφωνο έπαιξε ρόλο καθοριστικό. Τα πιο σημαντικά συνθήματα ήταν το « Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και το «Εργάτες, αγρότες, φοιτητές». (πηγή: https://popaganda.gr/people/o-dimitris-papachristos)

Το «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων», γίνεται το σύνθημα του ξεσηκωμού και βγαίνει από τα στόματα όλων, που έχουν συγκεντρωθεί στον ευρύτερο χώρο του Πολυτεχνείου. Περίπου 70.000 κόσμος, ίσως και περισσότεροι. Ποιος μπορεί πλέον να τους μετρήσει;

Στις 16 Νοεμβρίου ο στρατός λαμβάνει εντολή να κατέβει στο Πολυτεχνείο. Τρία άρματα μάχης παρατάσσονται στις πύλες του ιδρύματος: το ένα στην οδό Τοσίτσα, το άλλο στην οδό Στουρνάρη και το τρίτο στην κεντρική πύλη, στην οδό Πατησίων.

Και πάλι από το ραδιόφωνο γίνονται εκκλήσεις προς τους αστυνομικούς να μην χτυπήσουν τα αδέρφια τους: «Είμαστε άοπλοι! Είμαστε άοπλοι! Οι φοιτητές βρίσκονται απέναντι στα τανκς. Οι φαντάροι είναι αδέλφια μας, δεν θα μας πυροβολήσουν.[…] Δεν πρέπει να χυθεί άλλο αίμα. Όχι άλλο αίμα!». Λίγο αργότερα, ο Δημήτρης Παπαχρήστου ψέλνει τον Εθνικό μας Ύμνο.

Το ρολόι δείχνει 3 τα ξημερώματα, όταν το άρμα μάχης λαμβάνει την εντολή να εισβάλλει στο προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου. Η λειτουργία του σταθμού διακόπτεται. Ακολουθεί άγριο ανθρωποκυνηγητό και αιματοκύλισμα. Κάποιοι φοιτητές βρίσκουν καταφύγιο σε διαμερίσματα στις γύρω πολυκατοικίες, όπως εκείνο της Σοφίας Βέμπο. Κάποιοι καταφέρνουν να γλυτώσουν και δεκάδες συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Γενική Ασφάλεια και στα κρατητήρια της ΕΣΑ. Μέσα στο πανδαιμόνιο, στον πανικό και στα δακρυγόνα,  πολλοί διαδηλωτές αγνοούνται και κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια τι συμβαίνει. Το ημερολόγιο δείχνει 17 Νοεμβρίου 1973, ημέρα που γράφεται στην ιστορία  του νεότερου ελληνικού έθνους με τα μελανότερα γράμματα.


Ακούστηκε 2 φορές μέχρι τώρα