Η φράση αυτή, ειπωμένη δημόσια, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Γιατί, ναι, η κόπωση μπροστά στα συνεχή προβλήματα είναι ανθρώπινη· όμως η παραίτηση από τη μάχη είναι πολιτικά ασυγχώρητη. 

 

 

Όταν ένας αιρετός δηλώνει «κουράστηκα, τι να κάνω;», στέλνει ένα μήνυμα μοιρολατρίας. Και αυτό το μήνυμα είναι επικίνδυνο. Γιατί αποδέχεται, σχεδόν παθητικά, τη διάλυση υπηρεσιών, τη φθορά της περιοχής, την αδικία προς τους δημότες. Αν ο Δήμαρχος κουράστηκε, τότε τι να πουν οι πολίτες που παλεύουν καθημερινά με την ακρίβεια, τη γραφειοκρατία και την εγκατάλειψη; 

 

Ας θυμηθούμε κάτι απλό αλλά ουσιαστικό: πριν από λίγες εβδομάδες, όταν η Εθνική Τράπεζα αποφάσισε να κλείσει το υποκατάστημά της στην Κρέστενα, ο ξεσηκωμός της τοπικής κοινωνίας και η αποφασιστικότητα της δημοτικής αρχής ανέτρεψαν την απόφαση. Το υποκατάστημα παρέμεινε ανοιχτό. Αυτό σημαίνει ότι, όταν υπάρχει αντίδραση, μπορεί να υπάρξει και αποτέλεσμα. 

 

Κουράστηκες; Ναι, ίσως. Μα η κόπωση δεν είναι άλλοθι για αδράνεια. Ο ηγέτης δεν δικαιολογεί την αδυναμία του — την υπερβαίνει. Αγωνίζεται, ακόμα κι αν γνωρίζει ότι μπορεί να χάσει. Γιατί έτσι, τουλάχιστον, μπορεί να κοιτά τους συμπολίτες του στα μάτια και να πει: «Έκανα ό,τι μπορούσα».

 

Όποιος δεν αντέχει, έχει πάντα μια επιλογή: να παραδώσει τη σκυτάλη. 

Αλλά όσο παραμένει στη θέση του, οφείλει να παλεύει. Γιατί η ευθύνη απέναντι στους πολίτες δεν είναι προσωρινή - είναι καθημερινή, βαριά και —ναι— συχνά κουραστική. Όμως γι’ αυτό ακριβώς είναι δημοτική αρχή: για να αντέχει. 

 

Ακούστηκε 138 φορές μέχρι τώρα