Του Προκόπη Μπίχτα

Πολύ πρόσφατα κάποιοι βιαστικοί πανηγύρισαν για την "εθνικά υπερήφανη στάση" του Έλληνα υπΕΞ έναντι του Τούρκου ομολόγου του. Στις ψυχές τους, πεινασμένες και διψασμένες για ένα ψήγμα αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας, το βραχνό νιαούρισμα ενός γατιού αντήχησε σαν βρυχηθμός λιονταριού.

Όπως κάποιος διψασμένος πίνει λαίμαργα το νερό ενός λασπόλακκου χωρίς να προσέξει το θολό χρώμα του, έτσι κι αυτοί οι βιαστικοί ρούφηξαν τους κούφιους κρότους του εκπροσώπου ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, πιστεύοντας ότι πρόκειται για κεραυνούς και τρομερούς παιάνες.

Οι ψυχραιμότεροι επεσήμαναν "παραλείψεις" στην τοποθέτηση του υπΕΞ και ένα σοβαρό ατόπημα: ο κ. Δένδιας ανέφερε ότι η λύση της Διζονικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας για την Κύπρο έχει την διεθνή αποδοχή!

Όμως δεν υπάρχει καμμία διεθνής ή διμερής ή οποιαδήποτε άλλη συνθήκη, ή νομική πράξη ή συμφωνία που να αναφέρεται στην Δ.Δ.Ο. Αντίθετα, η πράξη προσχώρησης της Μεγαλονήσου στην Ε.Ε. αναφέρει τη Κύπρο ως Κυπριακή Δημοκρατία που απολαμβάνει το πλήρες νομικό ευρωπαϊκό κεκτημένο, με εξαίρεση των κατεχομένων τμημάτων. Αυτή η εξαίρεση θα αρθεί όταν η Κύπρος γίνει πάλι Ενιαίο Κράτος. Αυτή πράξη προσχώρησης αποτελεί Δίκαιο της Ε.Ε.

Ο κ. Δένδιας μπερδεύτηκε; Ξέχασε; Έκανε λάθος; Υπηρέτησε σκοπιμότητες; Δεδομένης της επίσκεψης του κ. Πάϊατ στο γραφείο του κ. Δένδια την προηγούμενη ημέρα της συνάντησης με τον Τούρκο υπΕΞ στην ʼγκυρα, αυτό το τετρασκελές ερώτημα προκαλεί μόνο ειρωνικά μειδιάματα...

Η Ελλάδα προχωρεί σε αυτήν την πενταμερή διάσκεψη, που ο χαρακτήρας της ως "άτυπης" αποτελεί κάλυψη, όμως θα αποτελέσει βάση για μεταγενέστερες, επίσημες συνομιλίες. Η Ελλάδα προχωρεί σε αυτήν την διάσκεψη κάτω από τους εξής όρους:

α) Με την παρουσία 40000 στρατιωτών-στρατού κατοχής στο βόρειο τμήμα της Κύπρου.

β) Με την Τουρκία να έχει εκδώσει Navtex με την οποία προειδοποιεί για άσκηση έρευνας και διάσωσης στις 20, 25 και 26 Μαΐου δεσμεύοντας - χωρίς να έχει τη σχετική δικαιοδοσία - δυο περιοχές μεταξύ Λέσβου, Χίου και Σκύρου.

γ) Με την παρουσία του εκπροσώπου ενός τουρκικού ψευδοκράτους, του κ. Τατάρ σε ισότιμη θέση "ομολόγου" με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδη.

δ) Με τον Κύπριο Πρόεδρο να έχει δηλώσει την υποστήριξή του στην λύση της Δ.Δ.Ο και την ψευδεπίγραφη "πολιτική ισότητα" ακριβώς όπως ο κ. Δένδιας.

ε) Με την εποπτεία του Γ.Γ. του ΟΗΕ, ο οποίος δεν έχει καμμία δικαιοδοσία να εμπλέκεται στα εσωτερικά ζητήματα κρατών. Η παρουσία του κ. Γκουτιέρεζ υποδηλώνει ότι η Κύπρος δεν είναι ένα ενιαίο κράτος. Με την παρουσία του ως "παρατηρητή" σε μια διάσκεψη που παρευρίσκεται - ως ισότιμος συνομιλητής -, ένας εκπρόσωπος κυπριακού κατεχομένου εδάφους, παρακάμπτει τις αποφάσεις των συνελεύσεων του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, που καταδικάζουν την τουρκική εισβολή και τις πράξεις των εισβολέων.

στ) Κατόπιν απαίτησης της Τουρκίας, την οποία ικανοποίησε ασμένως ο κ. Γκουτιέρεζ, απουσιάζει εκπρόσωπος της Ε.Ε., ο οποίος θα μπορούσε να εμφανίσει το κείμενο της Πράξης Προσχώρησης της Κύπρου σε αυτήν ως Ενιαίο Κράτος που, ένα τμήμα του, τελεί υπό κατοχήν. Επίσης ο εκπρόσωπος της Ε.Ε. θα μπορούσε να παρουσιάσει την πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων που αποτελεί κόλαφο για την Τουρκία. Όμως ο κ. Γκουτιέρεζ δεν έστερξε...

Η παρουσία της Ελλάδας σ' αυτήν την διάσκεψη νομιμοποιεί την ύπαρξη του ψευδοκράτους. Η Ελλάδα και η Κύπρος υποκύπτουν και δέχονται de facto τις απαιτήσεις της Τουρκίας, ενώ η υιοθέτηση του σχεδίου για Δ.Δ.Ο. μαζί με την κάλπικη "πολιτική ισότητα" δίνει την δυνατότητα στην Τουρκία να συμμετέχει ισότιμα στην λήψη αποφάσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, να εισβάλλει μέσω της Κύπρου στην Ε.Ε. και να παρεμποδίζει ακόμα και με δικαίωμα βέτο τις αποφάσεις που δεν την συμφέρουν.

Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να παραστεί ποτέ σε καμμία διάσκεψη με τη Τουρκία που θα αφορούσε το κυπριακό ζήτημα, αν αυτή δεν απέσυρε πρώτα τις στρατιωτικές δυνάμεις της από την Μεγαλόνησο.

Όμως, για να κρατήσει μια τέτοια στάση η Ελλάδα, θα έπρεπε να έχει χαράξει μια μεγαλόπνοη στρατηγική που θα διασφάλιζε τα δικά της εθνικά συμφέροντα και όχι αλλότροια.

• Θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να έχει επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα δώδεκα μίλια και, κατ' επέκτασιν, την συνορεύουσα ζώνη της στα 24.
• Θα έπρεπε να έχει οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα της.
• Θα έπρεπε να έχει ανακηρύξει και οριοθετήσει την ΑΟΖ της από κοινού με την Κύπρο.
• Θα έπρεπε να αντιμετωπίζει την Ελλάδα και την Κύπρο ως ενιαίο αμυντικό χώρο του Ελληνισμού.
• Θα έπρεπε να έχει υπογράψει την συμφωνία αμυντικής συνεργασίας και στρατιωτικής συνδρομής με την Γαλλία.
• Θα έπρεπε να έχει προχωρήσει σε ουσιαστικό εξοπλισμό των ενόπλων της δυνάμεων.
• Θα έπρεπε να έχει απαλλαγεί από τις ήδη εισελθούσες και τις συνεχώς εισερχόμενες, πολύ επικίνδυνες ορδές μεταναστών και"προσφύγων" στο εσωτερικό της.
• Θα έπρεπε να έχει προχωρήσει στην δημιουργία ενός υποσυστήματος ασφάλειας με τις Γαλλία, Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, ενταγμένο στο ΝΑΤΟ και σε δημιουργία ισχυρών συμμαχιών με κοντινές αραβικές χώρες και τις χώρες του Περσικού Κόλπου.

Όμως, για να προχωρήσει σε τέτοιες, αλλά και σε άλλες κινήσεις, θα έπρεπε να διαθέτει ένα ανάλογο πολιτικό σύστημα και όχι ένα πολιτικό σύστημα που ορίζει την πολιτική του σύμφωνα με τις υποδείξεις μιας πέμπτης φάλαγγας.

Αν η Ελλάδα διέθετε ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα, η ασφάλεια και η ευημερία του Ελληνισμού θα είχαν ήδη εξασφαλιστεί. Αντίθετα, εδώ και καιρό, έχει πάρει τον δρόμο της αποσύνθεσης.