"Κρίνετε ίνα κριθήτε" Προκόπης Μπίχτας
Η πρακτική των μέτρων των 24ωρων απεργιών και των ολιγόωρων στάσεων που εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια δεν φέρνει κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Αυτή η ύπουλη πρακτική δεν καταφέρει κανένα πλήγμα, δεν προκαλεί καμμία ζημιά σε αυτούς εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι στρέφεται και δεν παράγει κανένα θετικό οικονομικό ή πολιτικό αποτέλεσμα. Το μοναδικό αποτέλεσμα που φέρνει αυτή η αποτυχημένη πρακτική είναι η απογοήτευση των εργαζομένων με συνέπεια την διάσπασή τους και την αποχή τους από κάθε συλλογική διαδικασία. Αυτό είναι φανερό σε όσους έντιμους αγωνιστές ασχολούνται με τα εργατικά ζητήματα.
Τα αστυνομικά μέτρα δεν κατάφεραν ποτέ να κάμψουν το φρόνημα των εργαζομένων. Αυτό το κατάφεραν οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες, όταν τους έπεισαν με ύπουλο τρόπο ότι ο αγώνας τους είναι μάταιος.
Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να γραφτούν μαζικά στα σωματεία τους και, με τον αγώνα τους, να καταργήσουν τους διεφθαρμένους, αριβίστες εργατοπατέρες και να εκλέξουν νέες ηγεσίες, που θα εκφράζουν τα συμφέροντά τους και όχι προσωπικές φιλοδοξίες.
Η ΠτΔ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου δήλωσε ότι το Σύνταγμα κατά κανένα τρόπο δεν αναγνωρίζει σε κάποιον να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του άλλου και την υγεία του. Όμως το Σύνταγμα απαγορεύει την υποχρεωτικότητα των ιατρικών πράξεων.
Παρουσιάστε όπλα στην κα Γιάννα Αγγελοπούλου.Σκόπιμος ξευτελισμός των θεσμών.
Τα πανεπιστήμια είναι κλειστά επί ενάμισι χρόνο. Γιατί;
Γινόμαστε μια κοινωνία εξάρτησης από τον εγκλεισμό της, άρα φοβικής και απόλυτα ελέγξιμης στις αντιδράσεις της. Η εγκαθίδρυση του υγειονομικού φόβου οδηγεί σε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, που καθιστά το άτομο απομονωμένο και εύκολα σε διαδικασία χειραγώγησης από τις όποιες πολιτικές αποφάσεις. Αρκεί αυτές να έχουν το πρόσημο της διάσωσης της ζωής μέσα από την σωματική υγεία, αγνοώντας την ψυχική και κυρίως ζώντας χωρίς ουσιαστική ζωή.
Έχει γίνει ιδεώδες η απομόνωση των παιδιών.
Έχουν παρατηρηθεί σωματικά προβλήματα των παιδιών: Παχυσαρκία, διαβήτης, δυσκολία κοινωνικής προσαρμογής, υπερκινητικότητα.
Η κοινωνικοποίηση αυξάνει την ευφυία. Αντίθετα, τα παιδιά που βρίσκονται σε απομόνωση γίνονται αγρίμια.
Τα παιδιά αποκτούν φοβίες για τον θάνατο.